Yorgunluğun Gölgesi

Yorgunluğun Gölgesi

Kim istemezdi ki ağaç altında oturup gökyüzünü izlemeyi… Şekillerden oluştururduk hayali varlıkları, sevdiğimiz çizgi film kahramanlarını ya da bulutların üzerinde uçan insanları…

İşte böyle devam ederdi günler çocukluğumuzda; ancak büyümek isterdik hayallerimizdeki gibi. Bir gün göz açıp kapatınca büyüdüğümü gördüm. Hayallerimdeki gibi değildim artık aklı başında bir insan olduğumu hissettim. Verdiğim mücadelelerin neler olduğunu bir bir görüp ellerimle meyvelerini topladım. Biraz sancılıydı bu yollar görmemezlikten geldim defalarca…

Durmadan bitmek tükenmek bilmeyen hayallerin içinden çıkmak için çabalıyordum. Gerçek hayat çok acımasızdı; yüzleşmek istemiyordum belki de… Ama biliyorum ki adım attığım her an, nefes aldığım her an yanımda ve içimde taşıdıklarım var.

Belki bir hayal,

Belki bir şarkı,

Belki bir insan,

Belki de bilinmeyen umut…

Koşmak istiyordum ve de uzaklaşmak. Genelde unuttuğum şey ise şu: ‘Beynimdekileri kimse okuyamıyor’.. Sanki bunu unutuyormuşum gibi davranıyorum. Koşuyordum oralarda ve uçuyordum. Arada gerçek dünyaya dönüp kafayı buluyorum; bir kaç alkollü içecekle kafayı bulduğum da oluyor. Buna da gerek yok diyerek gerçek hayatta gayet sakin bir hayat sürdürüyorum. Ardından işime konsantre olup yılmadan azimle çabalıyorum. O da yetmiyormuş gibi bir de yazı yazmakla kendimi ifade etmekle uğraşıyorum sizlere…

Yaşlanıyorum be! İçimdeki umutlar, taşıdığım hayaller ya da her neyse işte, bir bir küçülüyorlar. Ömrümü bitiriyorum galiba ya da bir anka kuşu gibi küllerimden doğacağım tekrar, tıpkı masallardaki gibi…Yaşlandım be üstadım! Nefes aldığım için şükrediyorum. Size bir şeyler aktarabildiysem, bunun için mutluyum…

Bu insan artık yorgun düşüyor, elinde kalem yerine klavye tuşlarına basıyor. Sırf kendini duyurabilmek için, yaşadıklarını aktarabilmek için…

Ben şu an yorgunluğun gölgesinde dinleniyorum. Belki toparlanırım, belki de bilinmeyen ufuklara yol açarım kimsenin ulaşamayacağı… Ama mutluyum bunlar kalıyor geriye bak!

Bir gün sen de tükeneceksin üstad! Ya küllerinden doğacaksın ya da yorgunluğun gölgesinde dinleneceksin… Tıpkı ben gibi.